Wpisy z okresu

czerwiec 2013

Talking Bass w NI Massive (lekcja za darmo i niższa cena DVD!)

Opublikowano przez

dubstep_01Wydawnictwo DVD, na którym znajdziecie kompleksowy kurs obsługi syntezatora Native Instruments Massive (ze szczególnym naciskiem na brzmienia w stylistyce dubstep) dostępne jest obecnie w nowej, niższej cenie 45 zł i można je nabyć w naszym sklepie. Dubstep z syntezatorem Massive to 14 profesjonalnych lekcji w formacie wideo HD o łącznym czasie trwania 3 godziny i 20 minut. Omówiono w nich programowanie wszelkiego typu brzmień od podstaw oraz tworzenie kompletnej aranżacji w stylistyce dubstep i wstępny mastering gotowego materiału muzycznego.
Tworząc ten kurs, zależało nam, aby skorzystały na nim dwie grupy muzyków. Pierwszą z nich są osoby, które chcą rozpocząć swoją przygodę z tworzeniem muzyki w stylistyce dubstep. Znajdą tu one konkretne porady i wskazówki, w jaki sposób uzyskiwać brzmienia charakterystyczne dla tego właśnie gatunku. Drugą grupą, do której adresujemy naszą publikację, są osoby zainteresowane kreowaniem od podstaw brzmienia w syntezatorze Native Instruments Massive – jednym z najlepszych instrumentów wirtualnych obecnie dostępnych na rynku, z powodzeniem stosowanym przez największe gwiazdy muzyki elektronicznej, i nie tylko. Materiał zawarty na niniejszej płycie DVD pozwoli im w pełni świadomie budować niepowtarzalne brzmienia, które urozmaicą produkowaną przez nich muzykę lub też zbudować wokół tych brzmień całkiem nowe utwory.

Do wydawnictwa dołączono najwyższej jakości sample i pętle z oficyny wydawniczej Loopmasters w postaci 10 pakietów o różnym charakterze, ale tematycznie ściśle związanych z dubstepem.
Wszystko to sprawia, że DVD Dubstep z syntezatorem Massive jest najbardziej kompletnym, kompetentnym i kompleksowym materiałem edukacyjnym tego typu na polskim rynku.
Dla osób chcących bliżej poznać zawartość płyty udostępniamy w całości jedną z lekcji z naszego kursu: trwającą blisko 15 minut część nr 12 o nazwie Talking bass, omawiającą szczegółowo tworzenie jednej z najbardziej charakterystycznych barw muzyki w stylu dubstep (jakość HD).

This slideshow requires JavaScript.

Trzy godziny z Paulem

Opublikowano przez

paulMyślałem, że już nigdy nie uda mi się zobaczyć żadnego Beatlesa w Polsce, a więc gdy tylko dowiedziałem się, że McCartney jednak przyjeżdża, to natychmiast kupiłem bilety. Ceny w pierwszych rzędach były jednak przeraźliwie wysokie, zwłaszcza gdy się chciało z kimś pojechać (wchodziło się już w tysiące złotych!), więc musiałem się zadowolić nieco dalszym sektorem. Takie koncerty śmiało można nazwać wydarzeniem życia: usłyszeć grane na żywo Eight Days a Week, All My Loving, Paperback Writer, The Long and Winding Road, And I Love Her, Your Mother Should Know, Lady Madonna (m.in. z Curie Skłodowską w tle), All Together Now, Eleanor Rigby, Being for the Benefit of Mr. Kite (w końcu piosenka Johna!), doprowadzające do ekstazy, a zaczynające się tak skromnie Something (patrz film niżej), Ob-La-Di, Ob-La-Da, Back in the U.S.S.R. (z napisem Free Pussy Riot – taka mała przeciwwaga: chyba ktoś powiedział Paulowi, że ciągłe wyświetlanie obrazów jak z epoki Stalina w naszym kraju może być kontrowersyjne), Let It Be, Hey Jude (było przecudnie, gdy w trakcie tej piosenki 30 tysięcy ludzi śpiewało i trzymało w rękach białe kartki z napisem Hey Paul), Day Tripper, Lovely Rita, Get Back, Yesterday, Helter Skelter, czy kończącej Abbey Road suity Golden Slumbers/Carry That Weight/The End, to – co tu dużo mówić – coś, co zostaje w człowieku na całe życie. The Beatles zawsze byli dla mnie najważniejsi, od kiedy to jakieś trzydzieści parę lat temu zacząłem świadomie słuchać muzyki. Ich wydawnictwa mam praktycznie w każdej postaci – kilka oryginałów z lat 60., świetnie brzmiące winyle z tłoczeń japońskich, reedycje amerykańskie z lat 70. płyt wydawanych na rynek amerykański, pierwsze kasety z ich piosenkami, nie wspominając już o całej stercie oficjalnych, mniej oficjalnych, nieoficjalnych i całkowicie nielegalnych wersji na CD i w MP3. W mojej bibliotece mam, właśnie policzyłem – 26 książek, w tym takie perełki jak Beatles Gear Babiuka (szczegółowy opis każdego instrumentu i wzmacniacza używanego przez każdego członka zespołu) czy kultową The Recording Sessions Lewisohna (drobiazgowy opis każdej sesji nagraniowej Fab Four), nie wspominając już o tak oczywistych oczywistościach jak Anthology. Większość tych rzeczy przywoziłem przez ostatnie kilkanaście lat z moich podróży zagranicznych, głównie z USA, ale sporo (zwłaszcza oryginalnych winyli) upolowałem we Włoszech, Danii czy Hiszpanii.
Prawdziwe znaczenie i wartość tego koncertu, który odbył się 22 czerwca w Warszawie pomału pewnie do mnie dotrze, ale na razie jeszcze jestem w zbyt wielkim szoku po tym przeżyciu… Jedno wiem na pewno – pracowałem jako akustyk na wszelkiego typu dużych koncertach, festiwalach i największych obiektach w kraju przez ładnych parę lat i zwróciłem uwagę, że dźwiękowcy McCartneya zrobili wszystko, żeby przekaz muzyczny choć w części dotarł do ludzi. Prawda jest jednak bolesna. Narodowy kompletnie nie nadaje się do organizacji koncertów w tradycyjnym stylu – nawet z podwójnymi gronami nad sceną i z wieżami dogłaśniającymi dla ludzi w wyższych rzędach na trybunach. Poza tym jeszcze zamknięto dach i dźwięk nie miał gdzie uciec, a pierwsze rzędy były na tyle blisko sceny, że nie można było zrobić kardioidy w odniesieniu do subwooferów (chyba że jakieś były pod sceną, ale ich nie dostrzegłem). W efekcie mieliśmy męczący, przekrzyczany, źle zbalansowany, przytłoczony pogłosem dźwięk, który można było tylko częściowo uratować wypuszczając z głośników 105 dB SPL zmierzone 10 metrów za główną konsoletą (a pracowały ich w sumie trzy).
Ale to nie ma znaczenia. Paul mógłby tylko wyjść i stać na scenie w blasku świateł. Mógłby tylko zagrać Yesterday i Blackbird z gitarą, i to już by wystarczyło. The Beatles, nie w pełnym składzie i pół wieku po szczytowym okresie ich kariery, w końcu przyjechali do Polski. A oni nigdy się nie starzeją i tak naprawdę nigdy od nas nie odchodzą. Byli tu wszyscy czterej – duchem i częściowo ciałem. To było wielkie, naprawdę wielkie przeżycie. Dziękuję Ci Paul za te trzy godziny, dla mnie jedne z najważniejszych.
Czytaj dalej

Wspaniały Symptohm PE (freeware)

Opublikowano przez

symptohmSymptohm PE to według firmy Ohm Force bilet (do tego darmowy!) dający możliwość wyruszenia w podróż pełną dźwiękowych przygód z syntezą granularną. W trakcie tej podróży nie musimy robić nic, tylko podziwiać dźwiękowe przestrzenie przełączając się między dostępnymi presetami i ich alteracjami. Symptohm PE to bowiem odtwarzacz bazujący na silniku syntezatora Symptohm, w którym możemy eksplorować świat zawierający ponad 1200 presetów stworzonych w Symptohm, i choć nie możemy z tymi brzmieniami zrobić zbyt wiele (w samym instrumencie, bo przecież możemy je poddać obróbce w różnych efektach, resamplować i dalej przetwarzać), to jednak już sama możliwość nieograniczonego wykorzystania potencjału brzmieniowego jednego z najlepszych syntezatorów granularnych na tej planecie to bardzo interesująca sprawa. Instrument jest dostępny w każdym formacie dla platformy Mac i PC, więc może z niego skorzystać każdy. Aby go pobrać trzeba wcześniej założyć konto na Ohmforce, co sprowadza się do dwóch kliknięć myszką i podania adresu e-mail, na który przyjdzie hasło.
Kilka porad dla osób, które mają pierwszy raz kontakt z instrumentami tej firmy. Do wyboru w trakcie instalacji są dwie skórki – sugeruję klasyczną, w przypadku abstrakcyjnej można się trochę pogubić, ale nie zaszkodzi spróbować… Klawisze oznaczone innym kolorem na wirtualnej klawiaturze są modyfikatorami brzmienia (coś w rodzaju keyswitch w samplerach) – ich wciśnięcie zmienia sposób odtwarzania dźwięku. Zmian możemy też dokonywać przyciskami nad dużą gałką po prawej stronie, którą z kolei wybieramy narzędzia podlegające modyfikacji. Klikając na diody Osc Status możemy też załadować własne próbki i zobaczyć co z nich powstanie, gdy zostaną poddane syntezie granularnej (efekt można zapisać). Ale i bez tego, z samymi brzmieniami fabrycznymi będziemy mieli mnóstwo uciechy, zwłaszcza gdy zaczniemy penetrować ich możliwości w zakresie modyfikacji różnych parametrów. Jeśli chcemy mieć dostęp do wszystkich presetów (ładujemy je dwukrotnym kliknięciem na nazwie) to wyłączamy wszystkie przyciski w polu Preset Exclusion Filter. Poszczególne metabrzmienia możemy wybierać bezpośrednio w głównym oknie lub korzystając z rozwijanego menu Meta Patch. Miłej zabawy!

XILS-lab XILS V+

Opublikowano przez

xils_v_plusWtyczka XILS V+ to bardzo ciekawa emulacja sprzętowego urządzenia Roland VP-330 Vocoder Plus, produkowanego na przełomie lat 70. i 80. minionego wieku. Z urządzenia tego (w rackowej wersji SVC-350, różniącej się od VP-330 brakiem klawiatury i nieco innym rozkładem manipulatorów) korzystali tacy wykonawcy jak William Orbit, BT, Styx, Kitaro, Underworld, Meat Beat Manifesto, Überzone, Air, Royksopp, Vangelis, Tangerine Dream i wielu innych. Podobnie jak oryginał, plug-in jest wokoderem wyposażonym w dziesięć pasm przetwarzania sygnału, funkcję Top Octave Divider Oscillator (pozwalającą generować brzmienia Human Voice oraz Strings), arpeggiator oraz szereg innych funkcji. Wtyczkę można kupić w cenie 149 euro (w aktualnej promocji cena wynosi 99 euro), co w porównaniu do możliwości tego procesora, jego znakomitego brzmienia oraz cen oryginałów na rynku wtórnym nie jest kwotą wygórowaną – rzekłbym, że to prawdziwa okazja. Na stronie producenta można pobrać w pełni funkcjonalną wersję demo (nie wymagającą klucza iLok ani numeru seryjnego), której ograniczeniami jest brak możliwości zapisu i przywoływania projektów (presety fabryczne można otwierać i edytować), oraz brak automatyki. Grzech nie spróbować…Czytaj dalej

Reason Audiomatic Retro Transformer (wideo)

Opublikowano przez

audiomaticW nowym Reasonie 7 podoba mi się wiele rzeczy. Między innymi to, że wreszcie stał się programem DAW z prawdziwego zdarzenia, że można w nim robić kompilację różnych podejść tej samej ścieżki (tzw. comping), że do podstawowych prac typu regulacja głośności, wyciszanie i solo nie trzeba przechodzić do miksera, bo odpowiednie kontrolki mamy w Racku, że kliknięcie na ścieżce podświetla od razu odpowiadające jej pozycje w Racku i mikserze, i wiele innych fajnych funkcji. Mamy też Output Buss z możliwością ich grupowania i włączenia na podgrupach i grupach propellerheadowskiej odmiany legendarnego Buss Compressora, a także możliwość kreowania torów równoległych. Bardzo ciekawy jest nowy korektor połączony z analizatorem widma (jako fan korektora Fab Filter od razu polubiłem tę funkcję dostępną w R7), a co ciekawe, korektor ten przywołujemy po prostu wciskając F2 w dowolnym miejscu, w którym chcemy go wpiąć. Ale tym, co robi prawdziwą różnicę, jest Audiomatic Retro Transformer – wtyczka Rack Extension dostępna z tą wersją programu – który pozwala uzyskać całą gamę różnego typu brzmień z gatunków lo-fi oraz retro, z uwzględnieniem brzmienia starych płyt, kaset VHS, radia AM czy taśmy, z różnym poziomem „postarzenia” oraz regulacją proporcji między sygnałem czystym a przetworzonym.Czytaj dalej